Deel 2

Toeval bestaat niet!

Dat kan toch geen toeval zijn?
Juist deze week wordt in onze kranten uitgebreid aandacht besteed aan het zeer goede Coronabeleid dat Rwanda voert. Ze staan op nummer zes van een wereldwijde vergelijking waar Nederland plek 75 haalt. Een leuk artikel om te lezen, zeker omdat het nog een aantal hele positieve punten van Rwanda benoemt.

We voelen heel duidelijk hoe makkelijk het is om in deze tijden in Rwanda rond te reizen. Zelfs nu de hoofdstad Kigali in een lockdown zit. We zijn hier gisteren weer aangekomen voor een rust- en bijwerkdag en konden onbekommerd onze weg naar het hotel vervolgen zonder ook maar ergens gecheckt te worden. 
Een fantastisch hotel overigens: dát gaat voor AWOL het start- en eindhotel worden. Deze zoektocht hiermee ook beëindigd. Heerlijke kamers, prachtige uitzichten over Kigali, vlak bij het centrum en toch in de luwte. De enorme gastvrijheid van de crew maakt het plaatje zeker compleet.
 
Overal in Rwanda ontmoeten we deze gastvrijheid en behulpzaamheid, we voelen ons zó welkom.

Een grote portie fruit is standaard onderdeel va elk ontbijt, of het nu een basic of meer comfortabel hotel betreft. Aan vitaminen in ieder geval geen gebrek. In dit groene land met veel regen is er een overvloed aan groente en fruit.

Een week later, vele kilometers én hoogtemeters verder zijn we nog steeds heel erg enthousiast over alles wat we zien en meemaken in Rwanda.
 

Weer onderweg

Had ik in de vorige nieuwsbrief nog geschreven dat we geen druppel op ons hoofd hadden gehad, bleek dat ‘de goden verzoeken’. De eerstvolgende etappe kregen we een flinke stortbui over ons heen. En dat nog wel op een volledig onverharde etappe. Nu weten we dus ook hoe het is om met rood bemodderde fietstassen aan te komen. Eigenlijk was de weg nog steeds goed te doen, alleen even wat gladder op sommige stukken.
Deze 40 km onverharde etappe over de Congo-Nile Trail vond ik absoluut een koninginnenrit. Diep in de natuur, door kleine dorpjes, fantastische uitzichten. Toch net weer anders dan een verharde weg. Het gevoel dat je nog dieper in het hart van Rwanda doordringt.

Rwanda ‘on the road’

Wat typeert nu Rwanda ‘on the road’? De groene natuur, heuvels, de vaalgeel gekleurde huizen, de kleurrijke mensen, roepende en spelende kinderen. Kinderen die spelen met autobanden en stokjes, met tollen (weten jullie nog wat dat zijn? ;-), met zelfgemaakte houten steps. Zo leuk om te zien allemaal. Waterputten waar met gele jerrycans of melkbussen water wordt verzameld. Vrouwen of mannen die achter naaimachines buiten zitten te werken. En uiteraard de fietsers op hun prachtige, vaak verlengde, fiets die als belangrijkste transportmiddel dient. In vele dorpen vind je uitgebreide fietswerk- en wasplaatsen.
Opvallend is wel dat het alleen mannen zijn die fietsen, als vrouw op de fiets voel ik me hier dan ook heel bijzonder.

Wij blijven nergens onopgemerkt. Continu klinkt het woord ‘Umuzungu’ wat blanke betekent in het Kinyarwanda, de overheersende taal in Rwanda. We worden aangemoedigd met Courage en Bravo.
We kunnen ontzettend lachen om kinderen die het standaard schoolengels nog niet weten om te zetten, wat resulteert in het antwoord “Thank you, I’m fine, teacher’ op mijn vraag: Goodmorning, how are you?  🙂

Dezelfde kinderen die spontaan een stukje circus voor ons tentoonstellen door radslagen en ‘arabier flikflakken’ voor ons showen terwijl we staan te schuilen voor de regen, om vervolgens voor ons een bananenblad uit de boom te halen die kan dienen als paraplu.

Duidelijk is te zien dat de bevolking grotendeels uit kinderen en jongvolwassenen bestaat. Ouderen zijn duidelijk in de minderheid, een triest gevolg van de genocide uit 1994.
Opvallend ook dat hier nog amper fancy mobiele telefoons te vinden zijn, maar alleen nog de ouderwetse (ik noem het Nokia’s) zonder beeld- en touchscreen.

Vanuit Lake Kivu zijn we verder gefietst naar Musanze aan de voet van Vulcanoes National Park. Onderweg krijgen we steeds mee zicht op de vulkanen. Deze plek is bekend om zijn gorilla’s. Wanneer je wilt kun je van hieruit voor ongeveer 1500 USD p.p. de gorilla’s van heel dichtbij in het wild ontmoeten. Veel toeristen komen om deze reden naar Rwanda. Wij hebben dit maar aan ons voorbij laten gaan. Wél hebben we in Musanze de lekkerste cappuccino van Rwanda  gedronken in een hippe coffeebar en een onverhard rondje (zonder bepakking) langs de Twin Lakes uitgezet.

The queens stage

De etappe daarna was voor ons nieuw en eerlijk gezegd was ik daar nog niet gerust op. Het zou 2300 m klimmen worden, bijna 100 km en dat over een onverharde weg. Onze lokale contactpersoon hier melde echter dat de weg net geasfalteerd was dus vol goede moed gingen we op weg. Na 21 km heerlijk asfalt bleek daar ineens een eind aan te komen. Wat nu? Duidelijk geval van miscommunicatie. Omkeren was geen optie. Toch de gravelroad maar in en zien waar het schip zou stranden. De gravelweg bleek van goede kwaliteit en het traject was werkelijk schitterend en heel afwisselend. Het leek alsof ze hier nog nooit een blanke hadden gezien, kinderen springen soms verschrikt in de bosjes wanneer wij langsfietsen. Heel bijzonder. De opgetogenheid over de ontdekking van deze route was groot. Rond de 65 km rees toch even de vraag: hoe kunnen we dit traject ooit aanbieden? Het is wel heel pittig met bepakking. Misschien dan gewoon een dag je bagage laten vervoeren of een volgwagen mee laten rijden? Een lunch, bestaande uit koekjes en frisdrank, deed echter wonderen en daarna bleek de rest van de etappe toch mee te vallen. Al zit er nog een venijnig klimmetje in de laatste kilometers. Ruim voor het donker, 7 uur effectieve fietstijd, aangekomen in ons hotel voor een gingertea en een koud biertje. Moe, maar zeker voldaan. Wát een fantastische dag!

Al moet ik toegeven dat de rustdag van vandaag wel heel goed uitkomt: mijn benen hadden er gisteren niet zo’n zin meer in. Morgen weer op pad voor de laatste etappes door een vlakker deel van Rwanda. Onderweg doen we het Akagera National Park aan, bekend om de mogelijkheid de Big Five te zien. Uiteraard gaan we een poging wagen. Zojuist een sneltest gedaan voor 10 USD, noodzakelijk om het park in te mogen. Binnen een kwartier de uitslag: beiden weer negatief.

We houden je weer op de hoogte over het vervolg van onze reis!