Reisverslag van Inge & Peter

In februari dit jaar kreeg ik een nieuwe baan. Dat had twee grote voordelen. 1: ik kon eindelijk op de fiets naar mijn werk. En 2: er kwam tijd vrij voor wéér een fietsvakantie. Samen met mijn vriend had ik in september 2019 ook al door Yunnan in zuidoost China gefietst, wat voor mij het grootste avontuur van mijn leven was. We besloten het deze keer wel iets comfortabeler aan te pakken (Yunnan is veel maar niet comfortabel) en kozen voor de Filipijnen. AWOL had hier een gloednieuwe route uitgezet en wij waren één van de eersten die ‘m gingen fietsen. 

De reis begon met een fikse jetlag en eindigde in een race tegen de klok, omdat corona z’n intrede deed en we halsoverkop terug naar het vliegveld moesten. Maar alles ertussenin maakte voor ons de perfecte fietsvakantie. Hieronder lees je de highlights!

De grootste fout

De Filipijnen bestaat uit meer dan 7.000 eilanden, die weer in drie eilandengroepen zijn opgedeeld. Dat betekent eilandhoppen! Na een korte rondrit in aankomststad Cebu ga je direct met de ferry naar het tweede eiland. Wij maakten hier de eerste en grootste fout van de vakantie. De ferry vertrok om 7 uur ’s ochtends naar de Camotes eilanden en de haven was een uur fietsen vanuit ons hotel. Omdat we ook een uur van tevoren aanwezig moesten zijn, ging onze wekker dus om 04.00 uur. Dat is sowieso vroeg, maar omdat we nog in ergens tussen Nederlandse en Filipijnse tijd zweefden, voelde het alsof we een hele nacht oversloegen. Ik kwam deze schok pas een paar dagen later te boven, wat me niet het meest gezellige gezelschap maakte voor mijn vriend. Klassieke inschattingsfout. 

Tip: don’t be like us, pak de ferry van 14.00 uur ’s middags en vervolg de route een dag later. De Camotes-eilanden zijn een prima pauzeplek met witte stranden, goede hotels en mooie rondritten. De perfecte plek voor een jetlag!

Het mooiste groen

Alle clichés die je leest over de Filipijnen zijn waar. De mensen zijn er vriendelijk en gastvrij, het eten is er goed en de stranden zijn er prachtig. Kijk daarom niet verbaasd op als je na een lange fietsdag opeens met een pineapple shake in je handen in een rieten strandstoel zit met een pizza: kan gewoon. Maar onderschat ook het fietsen niet. In Yunnan zijn de bergen hoger, maar is de gemiddelde temperatuur veel lager. Fietsen in de Filipijnen kan daardoor ook flink pittig zijn, alleen al door de hoge temperaturen en luchtvochtigheid. Tegelijkertijd zorgt het klimaat er ook voor de mooiste jungle die ik ooit gezien had, met zoveel tinten groen dat ik maar bleef kijken. Op de route passeerden we soms kleine dorpjes, waar álle mensen je begroeten en toelachen. En met de juichende kinderen om ons heen leek het soms alsof we in een eindetappe van de tour de France zaten. Met als enige verschil dat wij gemiddeld 17,6 km per uur gingen. 

De beste overnachtingen

Op het eiland Camiguin hebben we twee nachten in het Nypa Style Resort overnacht. Hier slaap je in kleine houten huisjes zonder ramen, waardoor het voelt alsof je kampeert. Ik was van tevoren erg bang voor de hitte ’s nachts, maar doordat de wind door de open huisjes waait, bleek het juist heel aangenaam. Het resort wordt gerund door Italianen en dat was te merken. Iedere avond is er keuze uit verschillende pasta’s, de één nog beter dan de ander. Daarnaast is er zelfgemaakt ijs en heb je ook hier de keuze uit verschillende fruit shakes. Wat een droom! Een ander hotel-hoogtepunt was het River Resort in Loboc. Hier slaap je in prachtige huisjes aan de rivier, waar veel excursies georganiseerd worden. Zo zijn wij in het donker op een firefly tour geweest, waarbij je de rivier afvaart op zoek naar bomen vol met vuurvliegjes. Adembenemend!

Het leukste stadje

Het stond al aangekondigd in het boekje: Dumaguete is echt het leukste stadje van de Visayas! Het is er druk, maar op een gezellige manier. Je hebt er lekker eten, mooi uitzicht over zee en kleine nachtmarktjes op de stoep van je hotel. Direct na Dumaguete doken we de natuur weer in, waar het zó mooi was dat we nog een extra lusje hebben gefietst. Een stuk verderop konden we met de boot naar Abo Island, waar we met een groep gingen snorkelen bij een koraalrif. De zeeschildpadden zwemmen daar rustig tussen de mensen door, zodat je uitzicht compleet is. De tour kost zo’n 30 euro per persoon en dan ben je echt de hele dag weg. En je krijgt ook nog eens een prima lunch op de boot. 

De grootste stressmomenten

Toen we nog zo’n week te gaan hadden, kregen we bericht van AWOL. Het leek erop dat de ferries zouden stoppen met varen vanwege corona. Wij zouden terugvliegen vanaf het eiland Cebu, maar we zaten op het eiland Negros en ook helemaal aan de verkeerde kant. Halsoverkop regelden we een busje en pakten we onze spullen. Toen we de volgende ochtend werden teruggereden naar Dumaguete, realiseerden we ons pas hoe fijn het is om een land vanaf de fiets te bekijken. Het busje reed precies dezelfde route als die wij gefietst hadden, maar we kregen veel minder mee van de sfeer. Het bevestigde maar weer dat zweten op de fiets 10x zo leuk is als chillen in een busje. Eenmaal in Dumaguete bleek dat de ferry nog ging, en we besloten meteen over te steken naar Cebu. Een goede gok, zo bleek later, want een dag later stopten alles ferries met varen. We waren door het oog van de naald gekropen. 

Het beste ontbijt

Maar we waren nog niet thuis. Het gerucht ging dat ook vliegveld Cebu dicht zou gaan, en onze terugvlucht was pas een week later. AWOL onderhield nauw contact met ons en uiteindelijk lukte het om twee dagen eerder terug te vliegen. In de tussentijd reden wij nog een deel van de route, waardoor het ondanks alle spanning nog een hele fijne week werd. Sterker nog: de route van Santander naar Moalboal is misschien wel de mooiste van de hele reis. De etappe eindigt in een backpackers paradise, waar wij verliefd werden op het Smooth Café. Zo’n drie keer per dag fietsten we naar dat café voor koffie, broodjes (vegan) hamburger, taart en perfect ontbijt. 

De mooiste foto’s

Toen we eenmaal met ingepakte dozen in het vliegtuig zaten, bleek dat we de laatste vlucht naar Nederland hadden. Overal hadden we dus precies goed gegokt en ik kon thuis gewoon aan mijn nieuwe baan beginnen. Balen deden we niet echt. We hadden een paar etappes gemist en er was stress geweest, maar de rest van de reis was zó mooi dat ik eigenlijk vooral de goede dingen onthouden heb. We hebben onze reis getrackt met de Polar Steps app, die van alle foto’s en aantekeningen een fotoalbum heeft gemaakt. Iedere keer als ik zin krijg om een verre fietsreis te maken, blader ik door dat boek en voel ik me en stuk beter. Yunnan blijft het grootste avontuur dat ik ooit heb meegemaakt, maar niets overtreft het fietsvakantiegevoel in de Filipijnen.